Natuurlijk vertellen we in de week voor Pasen, de Stille week, Paasverhalen.
We hopen in De Verwondering ook mensen te trekken die weinig bekend zijn met de Bijbelverhalen, omdat onze wijze van vertellen naar ons idee iedereen kan aanspreken die naar diepgang in zijn leven zoekt.Bijbelverhalen zijn geloofsverhalen, maar ook oerverhalen over mensen die hun weg zoeken in een gecompliceerd bestaan.
Wanneer ik tijdens onze ‘Op Verhaal’ bijeenkomst in de week voor Pasen de kring met deelnemers rondkijk is er slecht één iemand die niet bij een kerkelijke gemeenschap hoort. Ineens realiseer ik me dat we wel uit zeer verschillende kerkgenootschappen komen. Ik tel er zo al zes!
Dat is eigenlijk heel bijzonder. Even niet alleen in je eigen bubbel, maar zomaar in gesprek komen met mensen van daarbuiten! Even buiten “de algoritmen van Facebook”.
Ook zijn we van heel verschillende leeftijden; van eind twintig tot in de zestig. Dus het marketing-idee dat je dingen moet organiseren voor een bepaalde leeftijdsdoelgroep, doorbreken we tevens met elkaar die avond.
Ik vertel het verhaal over het leven van Christus, van zijn geboorte tot en met zijn dood en daarna.
Er ontstaat een grote concentratie in de groep. In het nagesprek delen we wat ons aanspreekt en verwondert. Waar Zijn verhaal ons eigen levensverhaal kruist.
In grote rust zoekt iedereen materialen om zijn beleving creatief vorm te geven. Daarna vertellen we elkaar wat we hebben willen uitdrukken. Als je dat wil tenminste.
Als ik tenslotte alle deelnemers bedank voor hun openhartigheid, dan weet ik zeker dat iedereen zich aan onze afspraak zal houden om de vertrouwelijke verhalen die we hebben gehoord niet met derden te delen.
Als ik weer alleen ben lees ik in het logboek:
“Dank je wel voor de rust in de chaos van het leven, even stilstaan”
“Andere visies horen en zelf daardoor weer op nieuwe sporen gezet worden”
“Zou iedereen onder de dertig een keertje moeten doen…..”
Dankbaar sluit ik de ruimte af. Wat een prachtig Paasfeest.
Cora Krispijn